چرا ناسا خرس آبی به فضا ارسال می کند؟

admin 9 مرداد 1400

0 573 زمان تقریبی مطالعه 2 دقیقه

یک آزمایش جدید روی ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) در حال بررسی تاردیگرادها ، موجودات کوچکی است که به دلیل ظاهر آنها در زیر میکروسکوپ به عنوان خرس آبی نیز شناخته می شوند. Tardigrades می توانند گرم ترین و سردترین محیط های روی زمین را تحمل کنند و می توانند دهه ها بدون آب زنده بمانند. این آزمایش جدید-که Cell Science-04 نام دارد-با هدف شناسایی ژن های دخیل در حرکت خرس های آبی برای زنده ماندن و سازگاری با محیط های پر استرس ، از جمله تجربه فضانوردان در فضا ، انجام شد. ناسا می گوید دانشمندان امیدوارند این یافته ها بتواند به تحقیقات در جهت حفاظت از انسان در برابر فشارهای سفرهای طولانی مدت فضایی کمک کند.

همچنین مطالعه کنید : سفر به مریخ سفری بی بازگشت : 5 ریسک بزرگ در سفر به مریخ

تاردیگرادها در 5 ژوئن 2021 از طریق فضاپیمای باری SpaceX Dragon به ISS رسیدند. اما خرس های آبی Cell Science-04 اولین تاردیگراد هایی نیستند که از فضا دیدن می کنند. در سال 2007 ، یک تیم تحقیقاتی اروپایی، 3000 تاردیگراد زنده را به مدت 12 روز در خارج از موشک FOTON-M3 به مدار زمین فرستاد (68 درصد از آنها زنده ماندند). این بار ، خرس های آبی در داخل سخت افزار مخصوص علمی زندگی می کنند که به دانشمندان اجازه می دهد با در نظر گرفتن زمان واقعی ، نظارت از راه دور و کنترل تاردیگرادها ، مطالعات طولانی مدت را در مورد سلول ها ، بافت ها و حیوانات میکروسکوپی در فضا انجام دهند.

خرس های میکروسکوپی آبی به سلامت فضانوردان کمک می کند

Tardigrades دارای قدرت های فوق العاده ای در زمینه زنده ماندن در شرایط بسیار سخت است. آنها می توانند تا 60 سال زندگی کنند ، می توانند تا 30 سال بدون غذا و آب زنده بمانند و می توانند در دمای شدید تا 150 درجه سانتیگراد (300 درجه فارنهایت) ، دریای عمیق و حتی گرانش و افزایش تابش را تحمل کنند. در اصل ، خرس های آبی می توانند خشک شوند و سالها بدون آب با باد حمل شوند. هنگامی که آنها با آب تماس پیدا می کنند ، زنده می شوند و به گونه ای زندگی خود را ادامه می دهند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

آزمایش Cell Science-04 به شما نشان می دهد که چگونه tardigrades این کار را انجام می دهد.

توماس بوثبی ، زیست شناس دانشگاه وایومینگ ، محقق اصلی این آزمایش است. بوثبی در بیانیه ای گفت:

ما می خواهیم ببینیم که آنها هنگام زنده ماندن در فضا از چه ترفندهایی برای زنده ماندن استفاده می کنند و به مرور زمان فرزندان آنها از چه ترفندهایی استفاده می کنند. آیا آنها یکسان هستند یا در نسل های مختلف تغییر می کنند؟ ما فقط نمی دانیم منتظر چه اتفاقی هستیم.

Boothby گفت که یکی از گزینه های موجود در ترفندهای tardigrade می تواند تولید تن بیشتر آنتی اکسیدان برای مقابله با تغییرات مضر در بدن ناشی از افزایش تابش اشعه در فضا باشد. او گفت:

ما آنها را در واکنش به تشعشعات روی زمین مشاهده کرده ایم و فکر می کنیم روش های تاردیگراد برای مقاومت در برابر محیط های شدید روی این سیاره تکامل یافته اند که ممکن است آنها را در برابر فشارهای پرواز فضایی محافظت کند.

تصویر هنرمندانه از یک تاردیگراد یا خرس آبی. تصویر از طریق رنجر ریک.

ناسا در بیانیه ای اعلام کرد:

تیم تحقیقاتی به بررسی اتفاقاتی که در مورد ژن های tardigrade در فضا می افتد می پردازند. دانستن اینکه کدام یک در پاسخ به پروازهای فضایی کوتاه مدت و بلند مدت روشن یا خاموش می شوند ، به محققان کمک می کند تا روشهای خاصی را که tardigrades برای زنده ماندن در این محیط استرس زا استفاده می کند ، شناسایی کنند. اگر راه حلی برای آنها وجود داشته باشد این است که شماره گیر تولید آنتی اکسیدان را روشن کنند ، برای مثال ، ژنهای دخیل در این فرایند باید تحت تأثیر قرار گیرند.

بررسی اینکه کدام ژن ها نیز تحت فشارهای دیگر فعال یا غیرفعال می شوند ، به تعیین ژن هایی که منحصراً به پروازهای فضایی پاسخ می دهند ، کمک می کند. سپس Cell Science-04 مواردی را که واقعاً برای سازگاری و زنده ماندن در این محیط پر استرس مورد نیاز است آزمایش می کند.

ناسا گفت ، در دراز مدت ، آشکارسازی آنچه باعث تحمل تاردیگراد می شود ، می تواند منجر به محافظت از مواد بیولوژیکی مانند غذا و دارو در برابر دمای شدید ، خشک شدن و قرار گرفتن در معرض اشعه شود ، که برای طولانی مدت در فضا بسیار ارزشمند خواهد بود. (ماموریت های اکتشافی)

نتیجه نهایی:

یک آزمایش جدید بر روی ISS در حال مطالعه تاردیگرادها – خرس های آبی – است تا درک کنند چگونه آنها محیط های شدید را تحمل می کنند ،برای کمک به تجربه فضانوردان در فضا.

برچسب ها