آیا اقیانوس های زیر در جهان های بیگانه برای زندگی ، بهتر از اقیانوس های زمین هستند؟

تصویر هنرمندانه از دنیای اقیانوس ها ، جایی که اقیانوس در زیر پوسته یخ و سنگ پنهان شده است. تحقیقات جدید نشان می دهد چنین جهان هایی در کهکشان ما رایج است و حتی ممکن است بعضی از آنها برای زندگی مناسب تر از اقیانوس های زمین باشند. تصویر از طریق موسسه تحقیقات NASA / JPL-Caltech / Southwest.

جهان های دیگر دارای اقیانوس در زیر لایه های سنگ و یخ در منظومه شمسی هستند. طبق تحقیق ارائه شده در کنفرانس علوم قمر و سیاره (15 تا 19 مارس 2021) ، جهان هایی با اقیانوس های زیرزمینی احتمالاً در سایر منظومه های شمسی در کهکشان ما ، کهکشان راه شیری مشترک هستند و این اقیانوس های زیرسطحی ممکن است حتی محیط های بهتری برای زندگی از اقیانوس های زمین باشند.

همچنین مطالعه کنید : سیارک پالاس خشن ترین شیء منظومه شمسی

با شنیدن “دنیای اقیانوس” ، ممکن است به فکر زمین باشید. حدود 71 درصد از سطح زمین پوشیده از آب است. و اگرچه سیاره آبی ما تنها جهان در منظومه شمسی است که آب مایع زیادی در سطح آن وجود دارد ، قمر های متعدد و حتی برخی از سیارات دارای کوتوله اقیانوسهایی در زیر سطح یخی و سنگی خود دارند. به عنوان مثال ، گمان می رود که اروپا ، قمر مشتری و انسلادوس ، قمر زحل دارای اقیانوس های آبی داخلی هستند. تصور می شود که حتی تایتان ، قمر بزرگ زحل – جهانی با اجسام کوچک و بزرگ متان مایع و اتان در سطح آن – نیز دارای یک اقیانوس آب داخلی باشد. و حتی سیاره کوتوله دوردست پلوتو نیز ممکن است دارای یک اقیانوس زیرسطحی باشد. برخی از دانشمندان این مکان ها را آب های داخلی اقیانوس ها در جهان می نامند.

اکنون ، یک مطالعه تازه اعلام شده از دانشمند سیاره ای آلن استرن در انستیتوی تحقیقات Southwest (SwRI) نشان می دهد که این نوع جهان ها به احتمال زیاد در سایر منظومه های شمسی و همچنین در جهان ما رایج است و ممکن است اقیانوس های داخلی آنها حتی محیط های بهتری برای زندگی نسبت به اقیانوس های زمین است.

مقاله جدید استرن هفته گذشته در پنجاه و دومین کنفرانس سالانه علوم قمر و سیاره (LPSC 52) ارائه شد.

این احتمال به خودی خود به اندازه کافی هیجان انگیز است ، اما استرن ادامه می دهد که این نوع اقیانوس ها حتی ممکن است مکان های بهتری برای زندگی از اقیانوس های زمین باشند. او بیان کرد:

دنیای اقیانوس های آبی داخلی ، برای تأمین انواع محیط زیست مناسب ترند و کمتر در معرض تهدید زندگی از جو خود ، ستاره ، منظومه شمسی و کهکشان هستند ، در مقایسه با جهان هایی مانند زمین که دارای اقیانوس های خود در سطح بیرون هستند.

همچنین بخوانید: یک زیردریایی ربات می تواند عمیق ترین دریا تیتان را کشف کند

توانایی یک سیاره در اقیانوس های سطح خود به عوامل مختلفی بستگی دارد ، از جمله طیف محدودی از فاصله از ستاره آن – منطقه قابل سکونت – که در آن دما می تواند آب مایع را به وجود آورد. همانطور که در منظومه شمسی خود یافته ایم ، با این وجود ، دنیای اقیانوس های داخلی آب می توانند در یک فواصل بسیار گسترده تر وجود داشته باشند. چطور؟ به عنوان مثال ، در مورد برخی از قمرهای اقیانوس ، کشش گرانشی از سیارات اصلی آنها ، مانند مشتری و زحل ، و احتمالاً اورانوس و نپتون نیز می تواند گرمای کافی را ایجاد کند ، همراه با احتمال پوسیدگی رادیواکتیو  که گرما نیز تولید می کند همچنین اجازه می دهد تا آب در فضای داخلی آنها مایع بماند و سطح آنها هنوز یخ زده بماند، زیرا آنها در فضا با جو کم و بدون جو قرار دارند ، اما در زیر پوسته یخ ، اقیانوس ها می توانند وجود داشته باشند.

این اقیانوس ها حتی می توانند جهانی باشند ، همانطور که در مورد اروپا و انسلادوس و شاید دیگران نیز دیده ایم. به طرز حیرت انگیزی ، حتی اگر اروپا یک ماه کوچک است ، اما در اقیانوس خود بیش از همه اقیانوس های کره زمین مایع دارد!

تا همین اواخر ، افراد کمی فکر می کردند که پلوتو ، از همه مکان ها ، بتواند آب مایع داشته باشد ، اما ادامه مطالعه داده های فرستاده شده توسط فضاپیمای New Horizons ، همین موضوع را نشان می دهد.

بنابراین اگر اقیانوس ها بتوانند در بسیاری از مکان ها فقط در منظومه شمسی خود وجود داشته باشند ، احتمال وجود چنین دنیاهای زیادی در اطراف ستاره های دیگر نیز وجود دارد.

نه تنها چشم انداز بسیاری از دنیای اقیانوس ها شانس زندگی بیگانگان را در جای دیگر افزایش می دهد ، بلکه همچنین به این معنی است که هرگونه زندگی از چنین محیط هایی بهتر از اقیانوس ها در سطح سیارات محافظت می شود. اقیانوس ها در زیر پوسته یخی و صخره ای از اثرات زیست محیطی اثرات شهاب سنگ و دنباله دارها ، تابش از ستاره و حتی ابرنواختر محافظت می شوند.

همچنین بخوانید : بیشتر عناصر تشکیل دهنده بدن انسان در ستارگان شکل گرفته اند

با این وجود یک نقطه ضعف وجود دارد. حتی اگر حیات در بسیاری از این اقیانوسهای پنهان وجود داشته باشد ، پنهان بودن آنها در زیر یخ و سنگ ، تشخیص آن از روی زمین را بسیار دشوار می کند. همانطور که اشترن خاطرنشان کرد:

همان لایه محافظ یخ و سنگ که محیط های پایداری را برای زندگی ایجاد می کند ، زندگی را از طریق تشخیص آسان ترقیب می کند.

هرچند ممکن است برخی شواهد از این حیات در سطح این جهانها یافت شود ، زیرا همانطور که در انسلادوس و احتمالاً در اروپا نیز مشاهده کردیم ، برخی از آبهای اقیانوس می توانند در آبفشان ها به سطح سیاره راه پیدا کنند. هنوز هم آسان نیست ، اما می توان تصور کرد که مواد موجود در اقیانوس که به سطح سیاره رسوب می کند ، توسط تلسکوپ ها قابل تشخیص و تجزیه و تحلیل است.

در منظومه شمسی ما ، به ویژه اروپا و انسلادوس اکنون دو مکان امیدوار کننده برای جستجوی حیات فرازمینی هستند ، حتی اگر فقط میکروب ها یا میگوی های بیگانه باشند. اکنون شواهدی مبنی بر منافذ هیدروترمال در کف اقیانوس انسلادوس وجود دارد ، دقیقاً مانند موارد موجود در کف اقیانوس روی زمین. حتی اگر بقیه اقیانوس سرد و تاریک باشد ، دریچه های گرمابی می توانند گرما و مواد مغذی موجودات زنده را تأمین کنند. چنین دریچه هایی ممکن است در کف اقیانوس اروپا نیز وجود داشته باشد. همچنین تحلیل های دیگر مأموریت کاسینی نشان داده است که این اقیانوس ها از جهات دیگر کاملاً شبیه اقیانوس های زمین هستند ، به عنوان مثال از نظر شوری و ترکیب شیمیایی.

اگر این آخرین تحقیق صحیح باشد ، ممکن است میلیون ها (حتی میلیاردها؟) اروپا و انسلادوس دیگر وجود داشته باشد. در این صورت ، کهکشان ما به معنای واقعی کلمه می تواند یکی از آنها باشد.

دنیای اقیانوس های آبی داخلی در طیف وسیعی از جهان های میزبان و محیط های ستاره ای و کهکشانی قابل سکونت هستند تا دنیای دارای اقیانوس های آبی بیرونی. در نتیجه ، دنیای اقیانوس های آبی داخلی ممکن است بیشتر از دنیای اقیانوس های آبی خارجی مانند زمین حاوی حیات باشند. با این حال ، به دلایلی که در بالا گفته شد ، چنین زندگی هوشمندی ممکن است باعث ایجاد آگاهی از جهان و سفر به فضا شود ، بنابراین ممکن است نسبت به زندگی هوشمند در اقیانوس خارجی کمتر بتواند به طور فعال یا منفعلانه ارتباط برقرار کند (یعنی از طریق نشت الکترومغناطیسی). جهان هایی مانند زمین.