فراتر از مشتری ، زحل پادشاه قمرهای جدید است ، کشف 20 قمر در زحل
تیمی به سرپرستی اسکات شپرد کارنگی ، 20 قمر جدید پیدا کرده اند که در حال چرخش در زحل هستند. این تعداد قمرها که در اطراف زحل می باشند ، 82 قمر ثبت شده اند و تعداد آن از سیاره مشتری بیشتر است که قبل از این رکورد 79 قمر را به نام خودش ثبت کرده بود. این کشف دوشنبه توسط مرکز بین المللی سیاره نجوم بین المللی نجوم اعلام شد.
کشف 20 قمر در زحل
هر یک از قمرهای تازه کشف شده حدود پنج کیلومتر یا سه مایل قطر دارند. هفده قمر تازه کشف شده در خلاف مسیر سیاره حرکت می کنند، به این معنی که حرکت آنها مخالف چرخش سیاره در اطراف محور آن است. سه قمر دیگر در این مدار – همان در جهت چرخش زحل حرکت می کنند.
دو تا از قمرهای پیشرو نزدیک به سیاره زمین هستند و حدود دو سال طول می کشد تا یک بار به دور زحل گردش کنند. قمرهای دورتر و یکی از قمرهایی که در خلاف جهت زحل گردش می کند بیش از سه سال طول می کشد تا یک مدار را کامل کند.
شپرد توضیح داد: “بررسی مدار این قمرها می تواند منشأ آنها را نشان دهد و همچنین اطلاعاتی درباره شرایط پیرامون زحل در زمان شکل گیری آن را به ما دهد.”
به نظر می رسد قمرهای بیرونی زحل از نظر شیب زاویه ای که در مدار اطراف سیاره هستند به سه خوشه مختلف گروه بندی شده اند.
دو مورد از قمرهای تازه کشف شده در گروهی از قمرهای بیرونی قرار دارند که دارای شیبی در حدود 46 درجه به نام گروه Inuit هستند ، زیرا نام آنها از اساطیر Inuit نامگذاری شده است. این قمرها ممکن است روزی یک ماه بزرگتر بوده اند که در گذشته های دور شکسته شده اند.
به همین ترتیب ، قمرهای رتروگراد تازه اعلام شده دارای شیبی مشابه سایر قمرهای کشف شده قبلی رتروگراد می باشد ، و همچنین طبق مشاهدات آنها احتمالاً قطعاتی از یک ماه والد بزرگتر هستند که از هم شکسته شده اند.
این قمرهای رتروگراد در گروه نورس قرار دارند و نامهای آنها از اساطیر نورس آمده است. یکی از قمرهای رتروگراد تازه کشف شده دورترین ماه شناخته شده اطراف زحل است.
شپرد توضیح داد: این نوع گروه بندی قمرهای بیرونی نیز در حوالی مشتری مشاهده می شود که نشان دهنده برخورد شدید فیزیکی بین قمرها در منظومه زحل است که با اجسام بیرونی مانند سیارک ها یا ستاره دنباله دار رخ داده است.
سومین گروه تازه کشف شده دارای شیب نزدیک به 36 درجه است ، که شبیه به گروه بندی دیگر شناخته شده از قمرهای داخلی در اطراف زحل است که به آن گروه گالیک گفته می شود. اما فاصله این ماه جدید بسیار دورتر از هر قمر دیگر در اطراف زحل است و این نشان می دهد که ممکن است به مرور زمان به بیرون کشیده شده باشد یا ممکن است با گروه بندی داخلی قمرهای متعارف همراه نباشد.
اگر مقدار قابل توجهی گاز یا گرد و غبار وجود داشته باشد ، زمانی که یک ماه بزرگ شکسته میشود تشکیل خوشه هایی از قطعات ماه را می دهد، تعامل اصطکاک محکمی بین ماه های کوچکتر و گاز و گرد و غبار ایجاد می شود و باعث می شود به صورت مارپیچ به درون سیاره حرکت کنند.
علت پیدایش سیارات
شپرد گفته است: “در ابتدا منظومه شمسی ، خورشید توسط یک دیسک دایره ای شکل چرخان از گاز و گرد و غبار که سیارات از آنها متولد شدند محاصره شده بود. اعتقاد بر این است که یک دیسک دایره ای شکل مشابه خورشید از گاز و گرد و غبار به دور زحل بوده و آن را محاصره کرده است. این واقعیت نشان می دهد که این قمرهای تازه کشف شده پس از شکافته شدن و یا شکستن ماه های والدشان قادر به ادامه چرخش دور زحل بوده ا ند و برخوردهای قمر ها قبل از فرآیند شکل گیری سیاره زحل ، بیشترین تاثیر در شکل گیری سیاره زحل را داشته اند و علت اصلی شکل گیری سیاره زحل بوده اند و دیسک های دوار تاثیری در شکل گیری سیاره نداشته اند.
قمرهای جدید با استفاده از تلسکوپ Subaru در بالای Mauna Kea در هاوایی کشف شد. تیم مشاهده شامل شپرد ، دیوید جوییت از UCLA ، و جان کلینا از دانشگاه هاوایی بودند.
اسکات شپرد می گوید: “با استفاده از برخی از بزرگترین تلسکوپ های جهان ، ما در حال تکمیل قمرهای موجود کوچک در اطراف سیارات غول پیکر هستیم.” آنها نقش مهمی در کمک به ما در تعیین چگونگی شکل گیری و تکامل سیارات منظومه شمسی ایفا می کنند. “
سال گذشته ، شپرد 12 قمر جدید را در مدار سیاره ی مشتری کشف کرد و یک مسابقه آنلاین برگزار کرد تا پنج تا از آنها نامگذاری شود.
شپرد گفته است: “من از میزان مشارکت عمومی در مسابقه نامگذاری ماه مشتری بسیار هیجان زده شدم که تصمیم گرفتیم نام دیگری را برای نامگذاری این قمرهای تازه کشف شده ماه زحل انجام دهیم.” “این بار ، قمرها باید از غول های اسطوره های نورسی ، گالیک یا اینوت استفاده شوند.”
منبع : sciencedaily
