سحابی رتیل (Tarantula ) یکی از چشمگیرترین چشم اندازهای آسمان جنوب است. در ابر بزرگ ماژلانی (LMC) ، کهکشانی مارپیچی که به دور کهکشان راه شیری در گردش است و در جهت صورت فلکی جنوبی Doradus در فاصله ای حدود 170 هزار سال نوری واقع شده است و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است ، این سحابی عظیم نمونه اولیه آن را ستاره شناسان به عنوان “منطقه غول HII” یاد می کنند. در این مجموعه گاز و ستاره های بسیار گرم و درخشان وجود دارد که عمدتاً از پروتون ها و الکترون ها تشکیل شده است و توسط فوتون های پرانرژی ساطع شده از ستاره های این منطقه از هم جدا می شوند.
سحابی رتیل نام خود را مدیون چیدمان درخشان ترین لکه های سحابی است که تا حدی شبیه پاهای عنکبوت است. آنها از یک “بدن” مرکزی گسترش می یابند که در آن خوشه ای از ستارگان داغ (با عنوان “R136”) ساکن است و سحابی را روشن می کند. این نام ، از بزرگترین عنکبوت های روی کره زمین نشات گرفته است .
همچنین بخوانید : خرس آبی tardigrades عجیبترین موجود کره زمین
از نظر نسبتهای غول های عظیم آسمانی نیز بسیار برازنده این نام است ، طول آن تقریباً 1000 سال نوری است!
مناطق مرکزی 30 Doradus را می توان با رتیل مقایسه کرد ، رشته های درهم پیچیده در حومه این سحابی را می توان با تار عنکبوت تشبیه کرد. آنها گواهی بر یک تاریخچه در حال انجام فعالیتهای بسیار شدید هستند و این منطقه آسمانی تماشایی را به نمایشی از جلوه های چشمگیر ناشی از خروجی عظیم انرژی از عظیم ترین ستارگان شناخته شده تبدیل می کنند.
رنگ های شگفت انگیز به دلیل شرایط مختلف گازهای بین ستاره ای در این منطقه است. رنگ قرمز در این تصاویر ناشی از انتشار اتمهای هیدروژن تحریک شده است ،سایه‌های سبز متناظر اتمهای اکسیژن است که دو الکترون (اکسیژن یونیزه نشده) با تابش پر انرژی ستاره‌های داغ در خوشه ستاره‌ای واقع شده‌اند, که در گوشه سمت راست پایین این عکس قرار دارد. شدت این تابش به سمت چپ افزایش می‌یابد و رنگ زرد نزدیک لبه عکس را توضیح می‌دهد.
یک رنگ آبی توسط اتمهای تک یونیزه اکسیژن ایجاد می‌شود. اتمهای دیگر مانند نیتروژن و گوگرد در سطوح مختلف یونیزاسیون نیز به انتشار سحابی در طول‌موج‌های خاص اضافه می‌شوند.
