علمی

آیا سیگنال رادیویی مرموز واقعاً از طرف پروکسیما قنطورس بوده است؟

ستاره شناسان موفق به شنیدن ، یک سیگنال رادیویی مرموز که از سمت نزدیکترین ستاره به خورشید ، پروکسیما قنطورس شدند اما آیا واقعاً سیگنال پروکسیما قنطورس یک سیگنال بیگانه است یا یک سیگنال زمینی ساختگی است؟

 

رادیو تلسکوپ پارکز در رصدخانه پارکز در نیو ساوت ولز
رادیو تلسکوپ پارکز در رصدخانه پارکز در نیو ساوت ولز ، استرالیا. ستاره شناسان با استفاده از این تلسکوپ آنچه را که به نظر می رسید سیگنال رادیویی از جهت پروکسیما قنطورس است در ماه آوریل و می 2019 تشخیص دادند. تصویر از طریق Daniel John Reardon / Wikimedia Commons.

 

از زمان تشخیص آن اوایل این ماه ، ما در مورد منبع احتمالی آن به شما گفتیم! اما اولین سیگنال در سال 1977 شناسایی شد ! از نظر بسیاری از دانشمندان که در جستجوی هوش فرازمینی (SETI) بودند، این سیگنال بهترین کاندید برای دریافت سیگنال رادیویی بیگانه بود . این سیگنال در آن زمان فقط یک بار شنیده شد و هرگز به طور کامل تأیید نشده و تا امروز بدون توضیح باقی مانده است. اما اکنون ، یک سیگنال احتمالی جدید پیدا شده است ،   به نظر می رسد از پروکسیما قنطورس ، نزدیکترین ستاره به خورشید ما باشد.

این خبر از  روزنامه گاردین نشت کرده است، که این داستان را در 17 دسامبر سال 2020 منتشرشد. آنچه این کشف را منحصر به فرد و نسبتاً گیج کننده می کند این است که سیگنال ، باریک باند و سوزنی در 982.002 مگاهرتز ، از جهت Proxima است ، که بسیار نزدیک به ماست ، فقط 4 سال نوری با ما فاصله دارد. ستاره شناسان  موفق به گوش دادن  این سیگنال برای اولین بار در تاریخ 29 آوریل 2019 با استفاده از تلسکوپ رادیویی Parkes در رصدخانه Parkes در استرالیا شدند ، اما در اواخر اکتبر سال جاری این داده ها یافت نشد. گفته می شود که دو مقاله با جزئیات کشف و تجزیه و تحلیل در اوایل سال 2021 منتشر خواهد شد.

از منجمان در مقاله گاردین نام برده نشده است ، بنابراین به نظر می رسید که اخبار توسط کسی در روزنامه منتشر شده است که ناشناس است. روز بعد ، 18 دسامبر ، داستان تقریباً تأیید شده بود ، گرچه با احتیاط فراوان! همانطور که در گاردین ذکر شده است:

آخرین “سیگنال” نیز احتمالاً یک توضیح پیش پا افتاده دارد ، اما جهت تابش باریک ، حدود 980 مگاهرتز و یک تغییر آشکار در فرکانس آن که گفته می شود با حرکت یک سیاره سازگار است ، به ماهیت دلهره آور یافته های ما اضافه میکند ، دانشمندان اکنون مقاله ای در مورد پرتویی به نام BLC1 برای Breakthrough Listen ، پروژه جستجوی شواهد مربوط به زندگی در فضا ، آماده می کنند.

همانطور که داستان به سرعت گسترش یافت ، نظرات منجمان مختلف و دانشمندان دیگر درباره آنچه ممکن است باشد ، ارائه شد.

سیگنال رادیویی مرمور
Proxima Centauri b که جرم آن حدود 1.3 برابر زمین است و در محدوده منطقه قابل سکونت ستاره که در آن آب مایع وجود دارد ، می چرخد. آیا ممکن است سیگنال واقعاً از این سیاره باشد؟ شاید ، اما به نظر نمی رسد برخی از ویژگی های سیگنال متناسب با این سناریو باشد. تصویر از طریق ESO / M. Kornmesser / Phys.org

 

 

مقاله پیگیری شده در Scientific American توسط Jonathan O’Callaghan و Lee Billings در 18 دسامبر جزئیات بیشتری را ارائه داده است. به نقل از اندرو سیمئون در دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی و مدیر مرکز تحقیقات SETI برکلی:

این سیگنال خاصیت های خاصی دارد که باعث شده بسیاری از بررسی های ما انجام شود و هنوز نمی توانیم آن را توضیح دهیم. ما هیچ روش طبیعی برای فشرده سازی انرژی الکترومغناطیسی در یک صندوقچه فرکانسی را نمی دانیم. در حال حاضر، تنها منبعی که می شناسیم فناوری است.

همچنین مقاله خوب دیگری توسط نادیا دریک در نشنال جئوگرافیک وجود دارد.

سیگنال دارای ویژگی های مصنوعی بودن است ، بنابراین سوال این است که “آیا این مال ماست؟” بسیاری از سیگنال هایی که یافت می شود به زودی مشخص می شود که اکثریت قریب به اتفاق توسط منابع زمینی ، ماهواره ها در فضا ، خطاها و غیره توضیح داده می شود. همانطور که جیسون رایت در دانشگاه ایالتی پن به ساینتیک آمریکا گفت:

اگر چنین سیگنالی را می بینید و از سطح زمین نمی آید ، می دانید که فناوری فرازمینی را کشف کرده اید. متأسفانه ، بشر بسیاری از فناوری های فرازمینی را راه اندازی کرده است.

صوفیا شیخ در دانشگاه ایالتی پن ، که در راس آنالیز بعدی برای Breakthrough Listen قرار داشت و نویسنده اصلی مقاله پیش رو است ، به نشنال جئوگرافیک گفت:

به نظر می رسد فقط فناوری بشر از این دست سیگنال هایی است که تولید می کند. WiFi ، برجهای سلول ، GPS ، رادیو ماهواره ای ما ، همه اینها دقیقاً مانند سیگنالهایی است که ما در جستجوی آنها هستیم ، و تشخیص اینکه چیزی از فضا است یا از طریق فناوری تولید شده توسط انسان تولید شده یا نه بسیار دشوار است.

یک سیگنال کاندید باید قبل از اینکه به عنوان یک سیگنال واقعی بالقوه بیگانه باشد ، از یک سری فیلترهای غربالگری عبور کند. به گفته Sheikh ، این یکی تاکنون شرایط را داشته است:

این هیجان انگیزترین سیگنالی است که ما در پروژه Breakthrough Listen پیدا کرده ایم ، زیرا قبلاً در بسیاری از فیلترهای خود همچین سیگنالی را  مشاهده نکرده ایم.

سیگنال معروف wow : تلسکوپ رادیویی Big Ear در دانشگاه ایالت اوهایو در 15 آگوست 1977 این سیگنال را شناسایی کرد. تصویر از طریق رصدخانه رادیویی Big Ear / رصدخانه فیزیکی نجومی آمریکای شمالی (NAAPO) / ویکی پدیا.

اکنون از سیگنال های کاندید 1 یا BLC1  به عنوان نامزدهای سیگنال های شنیدنی یاد می شود.

این کشف به عنوان بخشی از مطالعه کلی Proxima Centauri توسط Breakthrough Listen انجام شده است. اولین بار در اواخر اکتبر امسال توسط کارآموز شین اسمیت در هنگام تجزیه و تحلیل داده های سال 2019 در داده ها مشاهده شد، به همین دلیل در سال 2019 هیچ هشدار برای سایر رصدخانه ها ارسال نشده است. سیگنال بسیار باریک بوده است ، دقیقاً 982.002 مگاهرتز.در پنج مورد از مشاهدات طولانی مدت 30 دقیقه ای توسط تلسکوپ پارکس ، طی یک دوره 30 ساعته ، مشاهده شده است.
با توجه به تاریخ گذشته، به احتمال زیاد علت این سیگنال توسط زمین پیدا خواهد شد، اما دانشمندان درگیر مطالعه آن با علاقه زیادی هستند و تاکنون نتوانسته اند مقصر را شناسایی کنند.

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که این سیگنال ظاهراً از جهت پروکسیما قنطورس آمده است ، اما این که ستاره واقعاً منبع اصلی آن باشد ، یک سر و صدا به پا کرده است. این می تواند همچنین منبعی در محدوده پرتوی 16 قوس (1/60 درجه) تلسکوپ باشد که اتفاقاً در نزدیکی پروکسیما قنطورس در آسمان از نقطه نمای ما واقع شده است. همچنین در یک سیگنال ساده ، بدون تعدیل ، فقط یک لحن به نظر می رسد. همانطور که سیمیمون گفت:

BLC1 ، برای همه اهداف ، فقط یک لحن ، فقط یک یادداشت است. ویژگی اضافی ندارد که بتوانیم در این مرحله تشخیص دهیم.

 

این سیگنال ، ممکن است برای سیگنالی از یک سیاره در حال گردش باشد  ، Sheikh گفت:

انتظار داشتیم سیگنال مانند ترومبون در فرکانس پایین بیاید. اما آنچه در عوض می بینیم مانند سوت است و فرکانس بالا می رود.

معنی همه اینها دقیقاً هنوز مشخص نیست. رایت مشاهدات جالبی را در توییتر انجام داده است:

نامشخص است اما خوانده شده من این است:

حرکت تلسکوپ * پارکس * باید سرعت رانش منفی را نشان دهد ، اما حرکتی که آنها مشاهده می کنند مثبت است ، به این معنی که فرستنده (اگر فرازمینی باشد) ،شتاب خود را اصلاح نمی کند.

 

نرخ رانش مثبت در واقع به نظر من * به نفع آن است که فناوری فرا خورشیدی باشد، زیرا این بدان معناست که با توجه به قاب دو کانونی ، سرعت آن به طور قابل توجهی زیاد می شود.

– جیسون رایت Astro_Wright 19 دسامبر 2020

به خوبی در Proxima بومی سازی نشده است. در L band Parkes دارای پهنای باند 16 دقیقه است.

رانش داپلر به دلیل وجود هر سیاره در اطراف پروکسیما احتمالاً تحت چرخش آن خواهد بود، نه حرکت مداری آن، مگر اینکه اگر پروکسیما بطور مرتب قفل شده باشد.

– جیسون رایت Astro_Wright 19 دسامبر 2020

همانطور که توسط رایت در بالا ذکر شد، ممکن است که سیگنال از پروکسیما قنطورس نیامده باشد، بلکه منبع دیگری است که اتفاقاً در آن زمان نزدیک به ستاره آسمان بوده است، در عرض پرتو تلسکوپ

این واقعیت که پنج بار در طی 30 دقیقه مشاهده و پنج بار “در طی سه ساعت مشاهده دوباره “ظاهر” شد ، جالب است. این بدان معناست که وقتی تلسکوپ مدت کوتاهی از ستاره دور شد، سیگنال ناپدید شد، اما هنگامی که تلسکوپ 5 بار به ستاره دوباره نگاه می کرد، مجدد برگشت. این یک نشانه به ظاهر خوب است که سیگنال از فضا آمده است، اما برای بررسی اینکه آیا ممکن است ماهواره زمینی باشد، کار بیشتری لازم است.

پروکسیما قنطورس نزدیکترین ستاره به خورشید است که تنها 4.2 سال نوری از ما فاصله دارد و یک کوتوله قرمز است که حداقل دو سیاره شناخته شده دارد. یکی از این سیارات ، پروکسیما قنطورس b ، کمی بزرگتر از زمین است و به دور منطقه قابل سکونت ستاره می چرخد ، منطقه ای که با توجه به  درجه حرارت آن می تواند  آب مایع  داشته باشد. سیاره دیگر ، Proxima Centauri c ، حدود هفت برابر جرم ، زمین ما است.

اما در مورد این جهان ها تاکنون چیز دیگری شناخته نشده است و خود ستاره بسیار گسترده است و از آن تابش های پرتوی یونیزان ساطع می شود. به طور خاص Proxima Centauri b تحت این تابش قرار می گیرد ، حتی اگر در منطقه قابل سکونت باشد ، اینکه آیا واقعاً به طور بالقوه قابل سکونت است ، در این مرحله دور از انتظار است.

صوفیا شیخ در دانشگاه ایالتی پن ، که سرپرستی تجزیه و تحلیل و نویسنده اصلی مقاله آینده است. تصویر از طریق دانشگاه ایالتی پن.

 

همچنین ، این احتمال وجود دارد که تمدنی با فناوری دیگری در نزدیکترین ستاره به ما واقع شود؟ با این همه میلیارد میلیارد ستاره در کهکشان ما؟اما احتمال مخالفت با این سناریو بسیار زیاد است ، اما تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که هنگام یادگیری و نتیجه گیری ، داده ها و شواهد را دنبال کنیم. به نظر می رسد این سیگنال یا باید از پروکسیما قنطورس ، منبع غیرمرتبط دیگر در پهنای پرتو تلسکوپ باشد یا از تداخل زمینی توسط خود ما. تجربه گذشته گزینه سوم را پیشنهاد می کند یعنی توسط خود ما ، اما هنوز تجزیه و تحلیل بیشتری وجود دارد که باید انجام شود.

منبع : earthsky

برچسب ها
مشاهده بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن