فاصله در فضا

درباره فاصله در فضا

ستاره شناسان برای محاسبات خود از واحدهای خاص سنجش استفاده می کنند که همیشه برای همه افراد مشخص نیست. این موضوع قابل درک است ، زیرا اگر مسافت کیهانی در کیلومترها اندازه گیری می شد ، تعداد صفرها بسیار میشد. بنابراین ، مرسوم است که از مقادیر بسیار بیشتری برای اندازه گیری مسافت کیهانی استفاده شود: یک واحد نجومی یا یک سال نوری.

یک واحد نجومی اغلب برای نشان دادن مسافت در منظومه شمسی خود استفاده می شود. اگر فاصله تا ماه هنوز هم در کیلومتر (384000 کیلومتر) بیان شود ، نزدیکترین راه رسیدن به پلوتون تقریبا 4،250 میلیون کیلومتر است ، و درک آن دشوار خواهد بود. برای چنین مسافتهایی  زمان آن رسیده است که از یک واحد نجومی (au) برابر با فاصله متوسط ​​از سطح زمین تا خورشید استفاده شود. به عبارت دیگر ، 1 AU مربوط به طول محور نیمه اصلی مدار زمین ما تا خورشید (150 میلیون کیلومتر است.)

حال اگر بنویسید که کوتاهترین فاصله از پلوتون 28 AU است و طولانی ترین راه می تواند 50 AU باشد ، تصور کردن آن بسیار ساده تر است.
بزرگترین واحد سال سال نوری است. یک سال نوری برابر است با 63،240 AU ، این مسیری است که یک پرتوی نور به مدت 1 سال از آن عبور می کند. برای تصور این فاصله غول پیکر ، آن را در کیلومتر خواهیم نوشت: 9.5 تریلیون کیلومتر و این خیلی زیاد است.

علاوه بر این ،  هر 1 پارسک ، 30،856،776،000،000 کیلومتر است.

اینها فقط واحدهای اساسی فضا هستند. اجازه دهید نگاهی دقیق تر به فواصل بین ستاره ای بیندازیم.

100،000،000،000،000 کیلومتر (100 تریلیون کیلومتر ، 10.57 سال نوری) – نزدیکترین ستاره از جمله خورشید قرار دارند.
9) تقریبا 300،000،000،000،000 کیلومتر (300 تریلیون کیلومتر ، 30 سال نوری) اندازه ابر محلی بین ستاره ای است که در حال حاضر منظومه شمسی در آن حرکت می کند (چگالی متوسط ​​این ابر 300 اتم در هر dm³ است).
10) تقریبا 3،000،000،000،000،000 کیلومتر (3 تریلیون کیلومتر ، 300 سال نوری) اندازه حباب گاز محلی است ، که شامل ابر میان ستاره ای محلی با منظومه شمسی (چگالی متوسط ​​50 اتم در هر dm³) است.
11) تقریبا 33،000،000،000،000،000 کیلومتر (33 کیلومتر مربع در کیلومتر ، 3500 سال نوری) ضخامت آستین کهکشانی اوریون است که در نزدیکی لبه داخلی آن حباب محلی قرار دارد.
12) تقریبا 300،000،000،000،000،000 کیلومتر) – فاصله از خورشید تا نزدیکترین لبه بیرونی هاله کهکشان ما ، کهکشان راه شیری (راه شیری انگلیسی). تا اواخر قرن نوزدهم ، کهکشان حد کل جهان شمرده می شد.
13) تقریبا  000 000 000 000 000 000 1 کیلومتر ، 100 هزار سال نوری) – قطر کهکشان راه شیری ما (منابع مختلف نشان دهنده قطر تا 200 هزار سال نوری است) ، شامل 200-400 میلیارد ستاره ، کل جرم با هم. با سیاهچاله ها ، ماده تاریک و سایر اشیاء نامرئی – تقریباً 3 تریلیون خورشید است.
ما مطمئناً در مورد فضا به شما خواهیم گفت ، اعدادی که بسیار وحشتناک تر هستند.

1️⃣1) تقریبا 300،000،000،000 کیلومتر (300 میلیارد کیلومتر) مرز نزدیک ابر Hills است که قسمت داخلی ابر Oort است ، یک خوشه بزرگ اما بسیار پراکنده از بلوک های یخی که به آرامی در مدار خود پرواز می کنند. گاهی اوقات از این ابر خارج می شوند و به خورشید نزدیک می شوند ، تبدیل به ستاره های دنباله دار طولانی می شوند.

2) تقریبا 20،000،000،000،000 کیلومتر (20 تریلیون کیلومتر ، 2 سال نوری) – مرزهای گرانشی منظومه شمسی (Hill Sphere) – مرز بیرونی Oort Cloud ، حداکثر دامنه وجود ماهواره های خورشیدی (سیارات ، دنباله دارها ، ستاره های ضعف فرضی).

3) تقریبا 40،000،000،000،000 کیلومتر (40 تریلیون کیلومتر ، 4.243 سال نوری) – فاصله تا نزدیکترین ستاره مشهور ، Proxima Centauri.
4) تقریبا 56،000،000،000،000 کیلومتر (56 تریلیون کیلومتر ، 5.96 سال نوری – فاصله تا ستاره پرواز بارنارد)  فاصله است

اعداد اعلام شده تقریبی هستن و جزو کمترین فواصل فضایی در این کهکشان به شمار می آیند ، فاصله در فضا بسیار وحشناک تر از این اعداد و غیر قابل تصورتر می باشد.

منبع : فنی